Hoşçakal!
Sen çok değerlisin benim sahip olmam için;
Muhtemelen kendin de bilirsin ne kadar değerlisin.
Kıymetin hak verir sana benden kurtulmak için;
Bana olan sorumlulukların değildir her zaman için.
Çünkü ben nasıl tutabildim seni iznin olmadan senin?
Ve nasıl hak ettim kıymetini senin?
İyi bir sebebin yoktu kendini bana vermek için,
Ve yeniden kazanıyorsun seçeneğini kendini kime vereceğinin.
Ne kadar kıymetli olduğunu bilmediğinden kendini bana verdin;
Ya da kendini verdiğini benden daha değerli zannettin;
Ve böylece büyüdü hediyen o yanlış değerlendirmeden,
Şimdi gerçek sahibine döner, değerlendirmen düzeldiğinden.
Ve öylece ben sana bir rüya gibi sahiptim,
Överek beni sanki ben bir kral gibiydim,
Fakat gerçekte hiçbir zaman değildim.
William Shakespeare
