23 Mart 2009

*

Ağlıyorum. Ağladıkça özlüyorum.

Her dinlediğinde Esme Teyze'nden bahsederdin. 
O pek çekmemiş bu dünyanın derdini. Gideli çok olmuş, unutmamışsın. 
Görmemişsin de pek; ama bağlanmışsın işte. 

Rumca kısmında sıkılırdın, sabaha kadar "bana esmeyi anlat" dese bıkmazdın ama.

Sen hiç görmeden bu kadar bağlanmışsın. 
Ya ben? Koynunda büyümüşüm.

"En çok da seni seviyorum" derdin. Kıyamazdın yeğenine hiç. 
Madem kıyamıyorsun, niye açmıyorsun gözlerini günlerdir?

Sana anlatan yoktu Esme Teyze'ni. Bana seni anlatacaklar onlarca. 
Seni onlardan dinlemek isteyen kim? 
Uyan.