Bir misafirlikte arkadaşımla oyun oynarken arka planda çalan Showbiz ile tutulmuşumdur gruba... Agresif, kullanılan enstrümanlara hakim ve enstrümanlardan maksimum verim alabilen. O dönemin şartlarında acayip efektler ve ses rengiyle bambaşka bir insan olan Matthew Bellamy ve arkadaşları (Saz arkadaşları gibi oldu biraz ama...) beni benden almayı başarmışlardı.
Tabi ki hemen diskografi arayışı, Hullaballoo ile tanışma, Origin of Symmetry, inanılmaz bir albüm Absolution ve son olarak da yoğun eleştiriler almış olmasına rağmen Blackholes and Revelations...
Kubi sırasını savdıktan sonra yapacağım ilk iş zaten Muse'un bilindik şarkılarının aksine arka planda kalmış, B-Side, Bonus Track ve Rare olarak tabir edilen her yerde çalmadıkları şarkılardan oluşan bir liste olacak.
Demişim bir önceki Muse yazımda, o gün geldi çattı...
Tarihinden falan bahsetmeye gerek yok. Blackholes and Revelations albümünden başlamak istiyorum.İlk bakışta; "Bu nasıl Muse ulan? Iyk!" diyip bir kenara attığım albüm Rock'n Coke zamanı gelmeye başladığında ilgimi çekmeye hazır saatli bir bomba gibiydi... (O ne demekse...) Supermassive Blackhole klibinden tiksindim, şarkıdan değil. Sanılanın aksine, ya da sorduğumda aldığım cevaplar diyelim, piyasa olmak için pop'a kaymış bir Muse değil, piyasa olmak için piyasaya kayanları malum organa saran bir şarkı yapan Muse vardı karşımızda. Bunu olayın idrak edilememiş olmasına bağlıyorum. Knights of Cydonia da belki de klibinden ötürü ön yargıyla karşılanmıştır, bilemiyorum. Rock'n Coke'a kadar sevemediğim, Rock'n Coke'ta hastası olduğum, Rock'n Coke sonrası unuttuğum, Guitar Hero'da tekrar hastası olduğum, en son yine unuttuğum bir şarkıdır kendisi. Seks partneri gibi bir şey işte...
Asıl albüme ısınışım Invincible ve klibiyle beraber oldu. Hatta daha geçen gün (bak ne kadar geçmiş albüm çıkalı...) yeni şarkı keşfettim albümde, şaka gibi. Glorious şarkının adı.
Bir diğer eleştiri de albümün çok politik olduğu, daha öncesinde uzay-ruhlar alemi gibi konuların üzerinde felsefe kokan sözleri ve hayvani altyapısıyla bildiğimiz Muse'a yakışmadığıydı bu politik albümün. Fakat biraz incelenirse; röportaj Blue Jean'de bile yer aldı, zaten albüm çıkmadan çok önce politik bir albüm çıkaracaklarını ve takipçileri için garip bir deneyim olacağını bildiklerinden buna hazırlıklı olmaları gerektiğini söylemişlerdi.
Rock'n Coke 2006 performansları ise beni kesmedi. Komple bakacak olursak Placebo + Muse + Editors gibi grupları orada görmek güzel oldu da daha öncesinde Muse'un piyasada ne kadar DVD'si varsa getirttiğimden ve her ayrıntısına kadar izlediğimden beni kesmedi. Yine de ben İngiltere'ye gitmek için planlar yaparken onların ayağıma gelmeleri güzel oldu. Zaten çocukluktan beri naziktirler böyle... Neyse, konser performansları hayvanidir. Rock Am Ring festivali DVD'sini izlemek gerek diye düşünüyorum ya da Hullabaloo...
Bunun yanı sıra bir bass gitarist olarak, Chris Wolstenholme'ün hastasıyım arkadaş. Kreatif bass gitar dediğinde bir Flea'ya bir de ona hastayım. Son zamanlarda futbol maçlarının klişeleşme yolunda giden bir sözden örnek vereyim; "Aslında kolay gözüktüğüne bakmayın. Çok zor, yetenek isteyen hareketler bunlar." Hysteria'daki bass nasıl bir kafanın ürünüdür yahu?
Yeni albüm hazırlıkları bitti, kayıtlar başladı... Yine acayip bir albüm olabilir dediklerine göre, acayip bir albüm olabilir. Şimdiden hazırlıklı olmakta yarar var. Benim niyetim ise albümlerinde kıyıda köşede kalmış, bazı konserlerinde çalıp bazı konserlerinde çalmadıkları şarkılardan bir derleme amacı... Ahanda burada;
