Son günlerde çok şey yaşadım. Her telden çok şey...
İnsanların ne kadar ucuz olabileceklerini tekrar gördüm. Aynı filmi defalarca izlemek gibiydi. Yumruğunu masaya vurmuyorsan/vuramıyorsan bir yerde karakterin ne kadar güçlü olursa olsun incinirsin ama kendini akıllı sanan güruh şaraplarla, şampanyalarla kutlar zaferini... John Lennon'a hak verebiliyorum artık. Şu son günlerde çelişmediğim tek şey Mark David Chapman'ın haklı olup olmayacağına dair çelişkim, eser kalmadı. Güçlü olmalıydı John. Yumruğunu masaya vurmuyorsan/vuramıyorsan bir yerde karakterin ne kadar güçlü olursa olsun incinirsin ama kendini akıllı sanan güruh şaraplarla, şampanyalarla kutlar zaferini... Arkamdan dönenleri biliyorum, savulun bre göt oğlanları!
Son günlerde çok şey yaşadım. Her telden çok şey...
Her şey üst üste geldi mi, sağlık da eksik kalmaz. Babaannemi kaybedebilirdim şu son günlerde, erken davrandık çok şükür. Yaşlılığı anlatıyordu kendine geldiğinde, Ananız diyordu babamlara; Ananız mı kaldı?.. Bir an önce gitmek ister gibi ama üzmemek için söylemeyen de gibi. Yaşlılık bu kadar kötüyse, niye karışırlar sigarama, içkime?
Son günlerde çok şey yaşadım. Her telden çok şey...
Tek gecelik ilişki ise tek gece, uzun süreli ilişki ise uzun süre, arkadaş kalsak daha iyiyse arkadaş... Çok fazla kadın tanıdım. Çok defa elim elime dolaştı, nefessiz kaldım, telepatik satranç hamlelerinde yenilen ben oldum demek oluyor bu. Onlar da çok şey beklediler benden, kaldıramadım. Ben de onlardan bekledim aslında hep, kaldıramadılar. Ota da boka da konma mevzusu var ya, ben hep boka konan oldum. Etrafımdakiler olduklarından bambaşka şekillere bürünüp malı götürürken, kendimden ödün vermediğim için malı götüreni izleyen ben oldum. Arkasından gülünen, konuşulan da... O zamanlar derdim ki kendi kendime; Amcıklar sanki kendini satan benim. Gülücüklerinizi satacağınız gün de gelecek çıkarlarınız uğruna...
Paraya soyutluklardan daha az değer verdim her zaman. Bir kenarda para, bir kenarda arkadaş, sevgili, aile olunca hep vazgeçtiğimdi para. Ne kazanıyordum? Sevgi, saygı, hürmetlerimle P.S. I Love You... Bir gün oldu ya param yoktu, arkadaşımın da parası yoktu. Yalnız yaşıyordum, karnımı doyurmak için tek fırsatım bir adet dondurulmuş pizzaydı. Kapım çalındı, yırtık pırtık elbiseleriyle, yüzü gözü toz içinde olmasına rağmen sırıtan bir arkadaşım geldi. Bu hâlde bile mutlu olmayı becerebiliyor, ben ise nelerin peşindeyim... diye düşündüm. Paraya ihtiyacı vardı, kendime ekmek alacak kadarını ayırıp kalanını ona verdim. Karnı açtı, tokum ben dedim pizzayı ona yedirdim. Bir hafta sonra ilk fırsatta bana atabileceği en büyük kazığı attı. Elbette bu herkesin öyle olduğu anlamına gelmiyor ama olabileceği anlamına geliyor.
Son günlerde çok şey yaşadım. Her telden çok şey...
Bir baltaya sap olmaz senden denile denile yetiştirildim, belki de istenmeden böyle oldu ama böyle büyüdüm nihayetinde. Babamdan çok şey öğrendim, onayladım ya da onaylamadım. Son günlerde babam seninle gurur duyuyorum diyip öpüyor beni... Büyük arkadaşları/nüfuzlu arkadaşları (!) çok sevmişler beni, tüm kapılar açılacakmış artık benim için. Övmüşler beni babama, boynuz kulağı geçti demişler. Boynuz, savaş baltasının sapına malzeme oldu aslında.
John Lennon'ı anlayabiliyorum şimdi. Sizleri de öyle... Bir şeylere inandıysanız eğer (kimi dünya barışına, kimi kendinin akıllı olduğuna, kimi orospu çocuğu olmadığına) karakter size bir şey sağlamıyor. Gereğinde kendinizi satacak ve gücü elde edeceksiniz.
Geri kafalı olmakla suçlayacak raddeye geldim kendimi. Halbuki yaşamışım şurada 22 sene, taş çatlasın 17 senesinin farkındayımdır. Ne kadar geriye gidebilirim ki?
Winamp taşak geçer gibi şarkılar açıyor shuffle modunda. Ruhumu okuyacak kadar geliştirdiler mi bunları? Neyse, kafam güzel, bunu şimdi kabul etmezsem sabahına kabul edemem. Fakat aklımı kaybetmedim aklımı.
Şayet yaşamış olursam bu rüyada 60-70 sene, andım ve ahım olsun ki, bu gece sabaha kadar aklımda olan tüm göt verenler sikilmiş olacaklar. Ben unutmayacağım, sen de aklından çıkarmazsan iyi edersin. Belki de onlardan birisindir...
