Mahalleye yamuk yapan çocuğu, mahallenin abisine ispiyonlayan mahalle çocukları gibi değiller de nedir bu şimdi? Ziyadesiyle fazla mahalle dediğimi farkettim ama gözümde canlanan o oldu birden.Vardı böyle bir anım. (İşte bu "Şimdi sizin kafanızı ütüleyeceğim" demenin girizgâh kısmıdır...)
Mahallenin dört veledi olarak indirmişiz apartmanın önüne oyuncak araba koleksiyonlarını oynuyoruz. Oturduğumuz sokak, çıkmaz sokak. Öyle pek yabancı gelmez, uğramaz. Zaten orada yabancıları sevmezdik biz dostum! Neyse...
Hannnn, vınnnnn, fuuuuuu diye oynarken arabalarımızla ve caka satarken birbirimize üç tane iri yarı çocuk geldi yanımıza ve;
"Çocuklar, biz çok susadık da çeşme falan var mı burada?" dediler...
Bilmediğimizi söyleyince; "Hadi ya hay allah nereden buluruz ki şimdi?" diye lafı gevelediler ve elleri bele atıp etrafa bakınmaya başladılar. Biz de artık kerizlikten midir yoksa yardım iç güdüsünden mi bilmiyorum ama ayağa kalkıp çeşme aranmaya başladık. Senelerce o mahallede oturmuşsun, her gün dışarıda kan ter içinde top koşturuyorsun da susadığında içmek için eve çıkıyorsun ve çeşmenin olmadığını bildiğin hâlde çeşme arıyorsun... Herifler dikkatimizin dağıldığı ilk anda ortada duran arabalarımızdan alabildikleri kadar avuçlayıp kaçmaya başladılar. Biz de tabi ki hemen arka tarafta kız arkadaşıyla sohbet eden Osman Abi'ye koştuk... "Abiiiii! Şu orospu çocukları arabamızı çaldı!" diye bağırırken işte tam da yukarıdaki gibiydik ve Osman Abi; "Lan! Hani oğlum neredeler?" diye ani bir dönüşle gösterdiğimiz tarafa bakarken Collina'nın kopyasıydı adeta...
Tamam şimdi gidebilirsiniz. Hayır ağlamıyorum, toz...
Arabalarım lan! Bir daha hiç bulamadık o çocukları da arabaları da...
