Kız ve çocuğun oturduğu yıkık duvarın ardı;
Daglıs, at bakayım abinin kıllı göğsüne başlığını atınca aklıma mahalle maçları geliverdi, küçüklüğümdeki. Mahalle maçları falan derken de mahalle kavramını bir daha hatırladım. Güzeldi aslında. Uzun uzun anlatmak yerine de Umut Sarıkaya'nın son haftalardaki şu iki karikatürünü iliştirip mahalle maçlı, ağaçlardan erik çalmalı, bisiklet yarışı yapmalı günleri bir kez daha hatırlatıp giderim.
Bütün ayrıntıları fark edebilecek insanın elinden öperim.
